Ach, de donkere dagen voor Kerst. Mijmerend wordt het altijd zo gezegd als men de winterse dagen aanduidt van november en december. Alsof ze de dagen na de Kerst plots helverlicht zijn. Vaak zie ik dan juist de verlichting verdwijnen en worden de dagen alleen maar donkerder. Want ineens zijn al die kerstbomen weg, net als de lichtsnoeren in bomen of aan dakgoten. En het duurt vaak stiekem toch lang voordat de natuur deze lichtopbrengst kan evenaren.
Maar ik geniet ervan. Ik vind het heerlijk! Verdwaalde wandelaars verkleed als kerstbomen, crossende scholieren maar dan juist zonder lichtjes. Sleeën in de sneeuw en glijdend over straat. Of met een dekentje en dikke sokken aan op de bank, een kop dampend warme chocolademelk tussen je vingers geklemd, een filmpje kijken terwijl buiten de regen en wind de gevel geselt. Of met een goed boek en kaarsjes aan in een warm bad met rustgevende muziek op de achtergrond.
Dit klinkt allemaal heel romantisch maar in werkelijkheid val ik na een lange dag hard werken, al in slaap zodra mijn grote teen het warme water, dat de badkuip vult, raakt. En ook met een dekentje en dikke sokken op de bank houd ik mijn ogen niet open na een koude gure dag. Dan voel ik steeds een por in mijn zij van mijn man die me wakker probeert te houden zodat ik straks bij het eind van de film nog snap waar het verhaal over gaat. Dat ik niet met slaperige ogen vraag:” Waar is die man waarmee ze zou trouwen gebleven?”
“Die ging dood tien minuten na het begin. Weet je dat niet meer?”
“Oh ja!( zegt ze iets te overdreven en knikt enthousiast ja terwijl ze denkt: ben ik toen al in slaap gevallen?) En van wie is dat kind dan?”
“Van die man die dood is gegaan aan het begin! Zit je te slapen of zo?”
Ik heb ondertussen al heel veel films gezien en mijn man denkt dat ik van herhaling hou, want iedere keer wanneer ik denk:” dat lijkt me een leuke film!”, komt er van zijn kant:” die hebben we al twee keer gezien!” Tegen het eind denk ik dan:” hé, die film heb ik al eens gezien volgens mij!” Maar dat geef ik natuurlijk nooit toe.
Ik vind alles aan de winter heerlijk. En mijn zoon gelukkig ook. Behalve regen. “Maar dit is waairegen, mama. Daar kan ik helemaal niet tegen. Dan kan ik niets zien met mijn muts op. Alleen de grond.”, verkondigde hij laatst toen we door de motregen naar de winkel liepen.
Maar verder vindt hij het prachtig. Met open mond kijkt hij zijn ogen uit als we langs het kasteel rijden dat bij oma in de buurt staat. Aan iedere dakgoot hangt een lichtsnoer en elke boom in de kasteeltuin is verlicht.
De bomen zijn volgens mijn zoon verkerst. Ik vind het een prachtige term, veel mooier dan een boom optuigen. Hij neemt een alledaags onderdeel van het leven en hult het in een sfeer, de boom is verkerst. Ik hoop dat hij een woordkunstenaar wordt want hij brengt nu al zoveel moois in de taal in ons huis. Voor mij is hij dat al en dat allemaal door deze ene term.
Hij houdt ook erg van Sinterklaas maar genoeg is genoeg en als de beste man weer op zijn boot is gestapt, komt de vraag al van zijn kant. Wanneer gaan we de kerstboom opzetten?
Hij sjouwt de takken aan van onze nepboom en houdt de slinger lichtjes vast die ik in de boom probeer te integreren. De haakjes haalt hij uit de knoop en de ballen onder in de boom zijn voor zijn rekening. Alles onder het genot van de rinkelende belletjes die mijn dochter uit een doos heeft opgediept en met kerstmuziek op de achtergrond.
Alle kersthits zijn inmiddels vertaald. Van ‘laat maar sneeuwen’ tot ‘de prachtigste tijd van het jaar’. Eén voor één halen we ze voor hem door onze vertaalcomputer. Maar mijn favoriet moet nog komen.
I don’t care if the house is packed
Or the strings of light are broken
I don’t care if the gifts are wrapped
Or there’s nothing here to open
Love is not a toy, and no paper will conceal it
Love is simply joy that I’m home
I don’t care if the carpet’s stained we’ve got food upon our table
I don’t care if it’s gonna rain, our little room is warm and stable
Love is who we are, and no season can contain it
Love would never fall for that
We sing oo
Let love lead us, love is Christmas
Why so scared that you’ll mess it up? When perfection keeps you haunted
All we need is your best my love, that’s all anyone ever wanted
Love is how we do, let no judgment overrule it
Love I look to you, and I sing
Let love lead us, love is Christmas
Let love lead us, love is Christmas
Die liedjesschrijvers kunnen het zo mooi verwoorden, ik wou dat ik dat kon. Maar uiteindelijk komt het er wel op neer: liefde maakt Kerstmis.
Want wat is Kerst zonder de mensen waar we van houden?
We kunnen nog zoveel lichtjes ophangen en cadeaus inpakken maar als er niemand is om naar de lichtjes te kijken of om de cadeaus te ontvangen, waar doe je het dan voor?
Samen verkersten we het hele huis, het hele leven en met veel vreugde. Samen lezen we de kerstverhalen en luisteren naar de kerstliedjes. Samen gaan we eten, lachen, luisteren, vertellen en verwonderen. Samen hangen we de lichtjes op. Het hele jaar door.
[spotifyplaybutton play=”https://open.spotify.com/track/0derfNUOGmmHPQq5JppEpJ?si=gylQmVg8TwOXUBanQvlcOQ”/]
