Posted on by dewereldvolgenscarola

Thuis

Ik wikkel hem in mijn liefdevolle armen. Ik wikkel hem in mijn liefdevolle armen en fluister in zijn oor. Ik wikkel hem in mijn liefdevolle armen en zeg dat hij oké is. Ik wikkel hem in mijn liefdevolle armen en knuffel hem nog liever dood dan dat zijn hoofd zich vult met de gedachten die zich nu vormen. 

Hij wikkelt mij in zijn liefdevolle armen en die reiken nog niet ver genoeg om mijn pijn te omvatten. Mogen ze maar nooit zover gaan reiken. 

Maar het is zover. Het monster is gearriveerd en ik kan niets anders doen dan hem binnen te laten. Ik weet dat hij hier is om te helpen al doet zijn aanblik zo niet aan. 

Want zelfs voor monsters is hij monsterlijk. 

Ik geef hem een stoel en bied wat te drinken aan. Hij slaat alles af. Hij komt alleen wat brengen, niets halen. Maar dat gevoel moet nog even bezinken. Dat wil er nog niet echt in. 

Ik had hem al zien staan, al een tijdje. Hij stond in de straat, leunend tegen de lantaarnpaal aan de overkant van de straat en hij lag op de loer, te wachten in de schaduw. Hij hield ons nauwlettend in de gaten. Hij had ons in het vizier. 

Ik heb de gordijnen dichtgeschoven, het licht uitgedaan en gehoopt dat hij wegging. Maar dat deed hij niet. 

En nu zit hij hier, aan onze keukentafel en kijkt mij indringend aan. Zijn blik spreekt boekdelen. Ik hoor het hem denken maar ik durf het nog niet te zeggen. 

Maar het moet.

Ik pak de boodschap in en zeg hem dat het geen falen is. Het ligt niet aan hem en hij mag het laten gaan. Er word niemand boos en er gaat niemand stuk. De juf wordt niet boos, heus niet schat!

Ook dit is faalangst en ik vraag me af hoeveel van deze wonderlijke mensen hieronder lijden. Doorgaan voor een ander, ook als het je schaadt. 

Ik trek zijn grens, een grens die hij nog moet leren voelen, moet leren herkennen. Dit is de grens waarop aanpassen wat van je gaat opvreten, stukje bij beetje. Dit is de grens die jouw lichaam aangeeft. Voel hem lieverd! Voel hem zodat je later weet wanneer je moet stoppen. 

En dan spreek ik de verpletterende woorden:”Voorlopig blijf jij thuis.”

En er meteen achteraan:”Het ligt niet aan jou, jij kunt hier niets aan doen. De wereld gaat te langzaam voor jou en jouw snelle hersens. Ze hebben tijd nodig om jou te volgen. Ze komen zo wel en helpen je, echt waar!” Mijn stem hapert en slaat over. Het straalt geen kracht uit vandaag. 

Vlak na deze woorden vliegt er een kolibrie voorbij. Alleen voor mijn ogen, alleen in mijn hoofd. Zijn vleugels slaan zo snel dat ze stil lijken te staan. En het enige wat ik kan denken is:”Als zijn vleugels gedwongen zijn om langzamer heen en weer te gaan, stort het kleine vogeltje dan neer? Stort het dan neer zoals mijn zoon nu is neergestort?”

Ik wikkel hem in mijn liefdevolle armen. 

[spotifyplaybutton play=”https://open.spotify.com/track/6NYFHVsiWzE41A4ZssbUwx?si=Ouei5QStT0yWENrZLIrScQ”/]

Please follow and like us:
error
fb-share-icon
Tweet
fb-share-icon

177 Replies to “Thuis”

  6. I precisely needed to appreciate you again. I’m not certain the things I would’ve achieved without the actual tactics discussed by you regarding that situation. It has been an absolute hard matter in my opinion, nevertheless viewing the well-written technique you solved that took me to leap over joy. Extremely happier for the advice and pray you realize what a powerful job that you are putting in teaching many others through the use of your site. I’m certain you haven’t encountered all of us.

    Reply

  23. I happen to be writing to let you understand what a brilliant experience my wife’s daughter enjoyed using your web page. She learned too many things, with the inclusion of what it is like to have a marvelous giving spirit to have folks without problems completely grasp selected extremely tough issues. You truly surpassed our own expectations. Many thanks for supplying such informative, trustworthy, informative and in addition fun guidance on this topic to Tanya.

    Reply

  40. I wish to get across my love for your kindness giving support to men and women that really want help on in this issue. Your very own commitment to passing the message all over had been quite practical and has constantly encouraged employees like me to reach their pursuits. The important facts can mean much a person like me and far more to my mates. With thanks; from each one of us.

    Reply

  51. Thanks for all your valuable effort on this web site. My aunt take interest in engaging in internet research and it’s simple to grasp why. Most people notice all regarding the lively form you deliver useful guidelines by means of your blog and as well as increase contribution from visitors about this subject matter and our child is without a doubt understanding a great deal. Have fun with the rest of the new year. You’re carrying out a first class job.

    Reply

  64. My wife and i ended up being really cheerful Louis managed to round up his researching from your precious recommendations he obtained out of your weblog. It’s not at all simplistic to just possibly be offering thoughts which usually others could have been making money from. And we remember we now have the blog owner to be grateful to for that. The specific illustrations you’ve made, the straightforward website navigation, the relationships your site give support to engender – it’s everything fantastic, and it is facilitating our son in addition to our family believe that this subject matter is satisfying, and that is incredibly mandatory. Thanks for the whole thing!

    Reply

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *