Met humor kom je een heel eind
Liefkozend streek ze zijn lange oren naar achteren. Ze staarde verliefd in zijn ogen. Een zacht kusje op zijn neus en daarna drukte ze hem zachtjes tegen haar bovenlijf aan. Al weken houdt ze hem dicht aan haar zijde. Het duo is onafscheidelijk. Overal moet hij mee naartoe. Naar de supermarkt, de school van haar grote broer, oma en opa en ook de modder in. Dat was vandaag het geval.
Continue reading “Vier seizoenen in een dag”
Het was warm. Te warm voor dit jaargetijde en ook te warm voor een avondje theater. Het was eigenlijk heerlijk zwoel weer om de hele avond op het terras te zitten en stilzwijgend allerlei soorten mensen voorbij te zien flaneren met een koud drankje waarin de ijsblokjes rinkelend ronddobberde of een heerlijke cappuccino met een witte schuimlaag met een palmblaadjes-figuur erin die je koste wat kost intact wilde houden op het tafeltje voor ons. Maar dat stond niet op het programma. Op het programma stond toch echt het avondje theater.
Ik kan er met mijn pet niet bij. Ik snap het wel maar toch ook eigenlijk helemaal niet. Waarom zijn er zo weinig mensen die mijn kinderen iets kunnen leren? Echt leren.
Continue reading “Wereldschool”
10-4-2009
Ik weet het nog als de dag van gisteren. Ik heb geen foto’s of film nodig. Het zit nog allemaal in mijn hoofd.
Continue reading “Wil je altijd van me houden”
Het is er uitgestorven. Helemaal niemand. Geen spelende kinderen en het hek zit op slot. Ik kijk om me heen en daarna nog maar eens op mijn horloge. Nog 5 minuten en dan zou school moeten beginnen. Er komt niemand de straat ingelopen en er komen ook geen auto’s aan van alle kinderen die, net als ons, van heinde en ver hierheen komen. Geen rugtassen op half elf en geen enthousiaste begroetingen. Wij zijn vandaag zonderlingen.
Continue reading “Duinen zonder zee”
You must be logged in to post a comment.