Zwaar op de hand

Soms, heel soms vergeet ik mijn vertaalknop in te drukken. Dan praat ik zoals ik in mijn hoofd denk. Ik heb lang geleden al gemerkt dat dat een verkeerd beeld kan geven over mij, vooral bij mensen die mij niet kennen. Ik zal het proberen uit te leggen. 

Laatst was het weer een keer zo ver. Ik las een stuk op Facebook. Ik geef toe dat dit nu niet echt een medium is waar je je mening kan geven zonder dat je de huid wordt vol gescholden door mensen die je niet kennen. Ik was het niet oneens met het stuk dat ik had gelezen, maar vond wel dat er mensen flink tekort gedaan konden worden en trachtte een nuance aan het stuk mee te geven in een reactie. Het ging over perfectionisme en dat het allemaal niet zo perfect hoeft. Je mag gewoon lekker jezelf zijn. Gedeeltelijk ben ik het daarmee eens. Het hoeft niet per se perfect. En je moet ook vooral jezelf zijn. Maar de manier waarop dat getackeld werd in dat stuk vond ik ietsjes minder plezant. 

Want ik heb zo’n kleine perfectionist rondlopen thuis. Ik weet dat het een karaktertrek kan zijn van een individu. Ik ben zelf ook perfectionistisch. Als ik tegen mijn perfectionist zeg dat ie lekker zichzelf moet zijn en dat het allemaal niet zo perfect hoeft, wat zeg ik dan eigenlijk tegen hem? Iets wat voor hem héél tegenstrijdig is, denk ik en zijn eigenheid totaal ondermijnt. Het hoeft allemaal niet perfect dus wat jij van nature doet is niet gewenst. Zoiets? Verander jezelf maar naar een niet-perfectionist, dan kun jij daarna lekker jezelf zijn. Ikzelf loop hier al op stuk, laat staan een kind. 

Dus zei ik dat ik ze liever zeg dat perfectie best mag, het kan mooie dingen opleveren, maar je mag het ook loslaten als het je teveel kost want perfectie leeft voornamelijk in jouw eigen hoofd. Jij stelt de eisen aan iets en iemand anders kan allang tevreden zijn. Misschien moet ik zelfs het lef opbrengen om tegen mijn zoon te zeggen:”Jij moet het juist perfect proberen te doen, dat is jouw aard. Maar als je dat niet meer kan volhouden mag je het goed vinden om te stoppen.” Maar dat lef heb ik nog niet. 

Mensen besloten daarop dat ik het niet had gesnapt, dat hele idee van jezelf zijn en perfectie laten varen en legde het nog een keer uit. En er was er ook één die in mijn uitgebreide reactie een zwaarmoedigheid las. Zij zei: neem het leven niet zo serieus! 

Nu ben ik van mening dat je het leven juist wel serieus moet nemen. Als ik jaren geleden het leven niet serieus had genomen, had ik hier niet meer gezeten, dus ja, neem het leven serieus. Maar ik zag in dat die zienswijze haar niet zou bereiken dus ik zei maar even niets. 

Die reacties krijg ik vaak als mijn vertaalcomputer faalt. 

Als je twijfelt aan de heersende mening, dan snap je het niet, lijken ze te denken. Helemaal als je daar heel veel vragen bij stelt. En als je vervolgens een uitgebreide complexe reactie geeft met wat moeilijker taalgebruik, dan denken ze dat je zwaar op de hand en/of depressief bent.

Ik denk dat ze misschien schrikken van al die gedachten die ik heb en de woorden die ik gebruik. Of dat ze denken dat het heel zwaar moet zijn als je dat allemaal denkt als je zo’n stukje leest. 

Wat degene met de andere smartphone in de hand niet doorheeft, is dat mijn reactie een samenvatting is van alles wat ik dacht omdat ik mijn vertaalcomputer besloot aan te zetten, alleen net iets te laat. 

Ik vergelijk mezelf graag met The Flash, een superheld met als superkracht supersnelheid. Hij is helemaal super!( dit is een woordgrapje)

In de tijd dat zijn tegenspeler in de serie een slokje van haar koffie neemt, heeft hij het hele huis al gepoetst. 

In dezelfde tijd dat iemand een gedachte vormt, heb ik er al meerdere over gehad. Ik heb overcapaciteit dus ik denk gewoon veel in korte tijd. Maar de koffie die ik drink is net zo lekker als die van mijn tegenspeler. 

Ik vind het jammer dat men denkt dat ik het niet snap omdat ik de heersende mening niet helemaal aanvaard. Helemaal jammer vind ik het feit dat er vanuit gegaan wordt dat ik het leven somber inzie omdat ik van nature complex denk. Daarmee doe je tekort aan mij en mijn eigenheid. Eigenlijk zeg je: “Niet zo moeilijk denken! Leer maar een stuk simpeler te denken, dan kun je daarna lekker jezelf zijn met je nieuwe ik.” Daarnaast laat je me denken dat ik anders overkom dan ik in werkelijkheid ben. Ik ben niet zwaarmoedig, ik ben van mezelf lichtzinnig en vrolijk, daarnaast ben ik humoristisch en positief ingesteld. Oh en een tikkie serieus (ik kan het niet laten)

Nee, ik breng graag een nuance aan en zou zeggen:”Vertrouw erop dat ik mijn complexe, gedetailleerde en vooral vele gedachten prima aankan en laat me lekker rondrennen in mijn hoofd. Verwar dat niet met zwaarmoedigheid of depressiviteit. Dan ben ik ondertussen lekker mezelf.” 

[spotifyplaybutton play=”https://open.spotify.com/track/3svizT5TsRqDffORHCmwKn?si=c09FVfI-QPi_yhgOwrO_gw”/]