Even een blogje of twee minder, want ik was een weekje op vakantie. Nou ja, vakantie….Op vakantie gaan is niet echt vakantie als je moeder bent, is het wel? Het lijkt toch steeds een beetje op misleidende reclame die eigenlijk bij de reclame-codecommissie gemeld moet worden. Je houdt je vast aan de belofte even helemaal niets te hoeven doen maar vóór de vakantie ben je druk met inpakken voor 4, tijdens de vakantie moet er toch gezorgd worden en erna heb je een berg was waar je u tegen zegt.
Waar je vroeger wat kleren en een tube tandpasta in een koffer mikte, lijkt het nu een militaire missie met obstakels uit onverwachte hoek.
Terwijl ik me een breuk sjouw met een hoop zooi, roept mijn man bij alles:” Moet dat echt mee?”
“Nee hoor, ik loop wel vaker met het dekbed van mijn dochter door de huiskamer als ik het druk heb! Dan kan het lekker doorluchten terwijl ik rondren. Ja natuurlijk moet het mee! Waarom loop ik er anders mee te zeulen?”
Van de dingen die hij wel vond dat ze mee moesten, heb ik inmiddels spijt. En hij ook wel een beetje. Magisch speelzand vindt dus niet op magische wijze ook zijn weg weer terug naar de bak waar het inzat!
Dagen van te voren ben ik al druk met het wasschema zodat alles nog schoon mee de koffer in kan. Gelukkig heb ik een zoon die me een hart onder de riem steekt en net als mij ook al dagen van te voren bezig is met het vraagstuk wat er allemaal mee moet. Wiskundig gezien al een hele opgave aangezien het in een boodschappenkratje moet passen en het stimuleert ook coöperatief denken, want zijn zus moet er ook mee kunnen spelen. Zijn bed viel al af, al schaarde ik die niet echt onder speelgoed. Het paste niet in het kratje en zijn zusje mag niet bij hem slapen. Ze maakt teveel herrie. Die volg ik niet helemaal, hij heeft kennelijk zichzelf nog nooit gehoord met in slaap vallen. Luidkeels wordt alles in een zelfverzonnen liedje verwerkt.
Ook het keukentje behaalde de afmetingen niet. Wat knutselspullen, een pop, boeken en lego verder, leek het humeur van mijn man op te klaren. Het was stapelbaar en niet veel, vooral niet veel.
Het voordeel hiervan is dan weer wel dat ik van de discussie af ben die mijn man drie keer per jaar opvoert bij de verjaardagen en sinterklaas. Ook als ze weinig speelgoed hebben slagen ze erin om er een bende van te maken, blijkt in ons knusse vakantiehuisje. Dus ik heb een stok achter de deur de komende sinterklaas als mijn man weer over de hoeveelheid speelgoed begint. Hem uitdagen om iets weg te doen wat ze niet regelmatig in hun handen hebben werkt trouwens ook.
Nadat alles bij elkaar geraapt was en door de man des huizes vakkundig in de auto was geladen, dacht ik dat ik dan toch echt vakantie had toen ik vrijdagmiddag achter het stuur kroop en de startknop indrukte. De auto kwam met een licht gesnor tot leven. Nog even een laatste check en we konden op weg. De auto volgeladen, kroost op de achterbank, de hond op haar vakantieadres en de navigatie ingesteld.
Na 10 minuten snelweg was mijn zoon al in diepe slaap. Na 20 minuten haar broer verbaasd te hebben aangestaard, gaf mijn dochter ook de strijd op. So far so good! Maar na 30 minuten kwam ik erachter dat ik mijn jas was vergeten. Ik hoop dat het een voorbode is voor goed weer.
Na alle drukte van de laatste weken, hoopte ik op even helemaal niets doen. Gewoon helemaal niets.
Dus mijn verbazing en ongeloof was groot toen we arriveerde op onze vakantielocatie. “De bedden zijn door omstandigheden helaas niet opgemaakt”, vertelde de dame aan de slagboom met een lach. “Maar we hebben er een leuke compensatie voor u bij gedaan!”
Dus ik kan op mijn vakantie bedden opmaken maar ik krijg er wel wat voor, oftewel ik werk sinds kort op locatie.
“Ik hoop dat ze weten hoe hoog mijn uurtarief is”, zeg ik tegen mijn man terwijl het raampje omhoogschuift.
Duidelijk is wel dat degene die deze constructie bedacht heeft, geen moeder is in een jong gezin. Want terwijl ik met het zweet op mijn rug eigenhandig worstel met beddengoed wat ik niet ken terwijl ik eigenlijk al lang en breed ‘op vakantie’ ben, zit mijn man beneden de kids te ‘entertainen’ voor de tv!
Nonchalant roept hij naar boven:” moet ik komen helpen?” terwijl je de laatste kussensloop om het kussen frommelt. “Nee hoor, nu niet meer!”
Nu hoop ik wel dat het heldere licht dat dacht dat het wel een goed idee was om hun huishoudelijke problemen op te lossen door hun gasten zelf de bedden te laten opmaken, iedereen op het park hun eigen bedden laten opmaken. Dat degene niet dacht:” ach, we hebben personeelstekort. Laten we dan de huisjes met een gezin hun eigen bedden opmaken want die hebben daar al ervaring mee”
Want ik kom hier dus eigenlijk heen om een keer niet mijn eigen bed op te maken!
Ik merk ook dat het personeel onderbetaald wordt, want ik krijg voor mijn gezwoeg een rondje drinken voor het hele gezin. Of het drinken is er heel duur!
Maar goed, het is geen hotel, dus ik neem het maar voor lief.
De zon schijnt, de kinderen genieten en ik kan eindelijk mijn sinterklaascadeau van 2 jaar geleden uitlezen. Ik moest nog maar een paar bladzijdes en enthousiast had ik nog een boek meegenomen. Voor de vorm heb ik daar ook een hoofdstuk uit gelezen. Niet omdat ik tijd had maar omdat ik een leesachterstand heb.
Het doet mijn kinderen goed, zo’n vakantie aan zee. Water, dieren, schelpen, zand en een gezamenlijk ontbijt iedere ochtend. Dat is alles wat ze nodig hebben.
We varen met een grote boot mee, spotten wilde zeehonden, kijken hoe de zee zandkastelen opslokt en de golven tikkertje met ons probeert te spelen.
Nu is de vakantie voorbij en zijn we al die ervaringen rijker. Er zijn hier meer sterren zichtbaar dan thuis, dennenappels gaan dicht als je ze in het water legt, Grevelingen is een zeldzaam zout water meer waar zeehonden in rondzwemmen en de zon kan dus zeker ook schijnen in november.
En we zijn illusies armer. Ook hier moet ik bedden opmaken, weinig speelgoed maakt net zoveel rommel als veel speelgoed, ik kom altijd tijd tekort om te lezen en niet alle kapiteins hebben blijkbaar ooglapjes op.
Dat samen maakt dat we weer quitte staan. De teller staat weer op nul, of in ieder geval, zo goed als.
[spotifyplaybutton play=”https://open.spotify.com/track/1SOFM9yvwJKaxzNABy0xSi?si=NY8x7o4CTMqyypuYXFaEXg”/]
