Dat is eigenlijk met geen pen te beschrijven! Gelukkig typ ik alles uit op mijn telefoon en komt er geen pen aan te pas, dus dat probleem is getackeld.
Omdat er veel gedachtes mijn hoofd bewonen en ze elkaar ook razendsnel opvolgen wil mijn hoofd meer dan mijn handen aankunnen en mijn handschrift word onleesbaar.
Nou ja, dat laatste komt uit de mond van een perfectionist dus neem die uitspraak met een korrel zout.
Ik schrijf om in mijn hoofd te kruipen. Om structuur aan te brengen in die wirwar van gedachten. Om niet gebukt te gaan onder zorgen die boven komen drijven naar aanleiding van alledaagse dingen. Om niet bij een psychiater terecht te komen. Om een bore- out te voorkomen. Om niet gek te worden. Om te leven en niet overleven. Om perspectief te krijgen. Om de humor te blijven zien, vooral humor te blijven zien. Om mezelf te zijn.
Al heel mijn leven schrijf ik van me af. Niet voor een publiek maar voor mij. Ik leg hier heel mijn ziel en zaligheid in. Al mijn gekke kronkels. Ik ga helemaal bloot.
Dat publiek heb ik nooit gehad omdat ik me altijd al wat anders voel dan de rest. Een vreemde eend in de bijt. Ik weet niet beter dan dat het alleen maar anders is. Maar niet hoe anders dat anders is. Goed of slecht, mooi of lelijk, slim of dom. Ik heb geen kader. Dat kader word wat duidelijker nu blijkt dat mijn zoon hoogbegaafd is.
Als je mij tussen meerdere mensen zet, bijvoorbeeld op een verjaardag, ben ik altijd wat stil. Ik meng me weinig in gesprekken. Ik observeer.
Maar woorden hebben een manier bij mij om toch hun weg naar naar buiten te vinden. Om geschreven te worden. Het is nooit mijn bedoeling om lange stukken neer te pennen. Dat gaat vanzelf. Mijn gedachtes gaan los en mijn handen typen het uit.
Maar wat ik met het gesproken woord niet kan, stroomt eruit zodra ik het zichtbaar heb in mijn hoofd.
Zijn het meesterwerkjes? Ik weet het niet, oordeel zelf maar. Maar het zijn wel mijn gedachtes, mijn hersenspinsels. Ik neem je mee naar de krochten van mijn hoofd en die zijn gelukkig lang niet allemaal donker en duister. Ik ben vooral heel positief ingesteld, vind vrijwel altijd een oplossing, ben niet angstig aangelegd, zie overal de humor van in en verwonder mezelf over hele bijzondere of juist gewone dingen.