Bliep………..bliep…………bliep………..blieeeeeeeep
Start reanimatie!
Ik heb gelezen dat je dat op het ritme moet doen van Stayin’ Alive van de Beegees. Hoe toepasselijk, Stayin’ Alive om een hart weer op te starten! Zouden Barry, Robin en Maurice Gibb dat geweten hebben toen ze dit liedje schreven? Schreven ze met opzet een liedje met dit ritme om zo reanimatie-cursussen te steunen? Of kwamen ze op het idee omdat John Travolta tijdens de opnames van Saturday Night Fever aan het zuurstof moest op de dansvloer. Misschien omdat het personage van John danste om te overleven, te ontsnappen aan zijn problemen op de dansvloer? En zo niet, wie kwam er dan achter dat het een geweldige beat was om hartmassage op te doen? En geldt dit ritme ook voor roze knuffelkonijnen?
Ik trok het roze konijn uit het bruine water met een hand gevouwen om zijn witte buikje. Ik leg hem op zijn rug en druk met beide handen het vuile water eruit. Het lijkt haast hartmassage en het hele tafereel doet surrealistisch aan. Alsof de artsen van Grey’s Anatomy in een Alice in wonderland-achtige aflevering terecht zijn gekomen, waar roze konijnen door Meredith Grey gereanimeerd worden en pratende schaakstukken massaal worden binnengereden om een spoedoperatie te ondergaan door de traumachirurg Owen Hunt omdat hun bus onderweg naar een schaaktoernooi onder een instortende brug terecht is gekomen en hun aanvoerder steeds:” Off with their heads!” blijft roepen. Ondertussen probeert Miranda Bailey samen met Alex Karev de vechtende blauwe rups en de Cheshire kat uit elkaar te houden op de eerste hulp.
Het zachte roze beestje wat nu op mijn operatietafel ligt had al veel meegemaakt, dat kon je zo zien. Zijn lange oren waren ondergesnottert en zijn grote voetzolen zwart van het vuil. De korte haren van de vacht op zijn buik zaten vol vlekken. Twee mensenlevensjaren tellen zwaar voor zo’n knuffelig beestje.
Hij was nodig toe aan een bad. Stiekem had ik hem in de loop van de dag ergens verstopt. Dat het haar sowieso niet opviel dat hij mee naar beneden ging, vond ik al wat vreemd want normaal gesproken legt ze hem netjes in haar bed zodat hij ligt te wachten als ze s’avonds moe en voldaan naast hem haar hoofd op het kussen kan leggen.
De rest van de dag sloop ik om haar heen als een dief in de nacht en hield ik haar weg bij hem, in de hoop dat ze hem vergat. Vergat dat hij beneden was.
Mijn plan moest onopgemerkt blijven, want dit exemplaar is een absolute favoriet van mijn dochter. Hij kon dus niet in de wasmachine want dat had ze onherroepelijk gezien bij het naar bed gaan. Gelukkig is ze niet moeilijk met slapen, als het maar een knuffel is. Ik hoop dat ze met het invallen van de pubertijd toch een tikkie kieskeuriger wordt wat betreft haar slaapgasten. Maar hoewel ze nonchalant overkomt in haar keuze met welke knuffel ze haar bed deelt, toch heeft deze een lichte voorkeur binnen haar harem van knuffels.
Het is een oversized model met lange poten en lange oren, het lijkt haast een haas. En dit oversized model ligt of op haar gezicht met slapen of sleept achter haar aan over de grond. Want hij is net iets te lang voor haar en ze pakt hem altijd bij de oren. Alsof hij iets verkeerds gedaan heeft.
Samen met mijn zoon heb ik hem in de week gezet en nu was het tijd om hem uit te spoelen. Als een verzopen katje was hij nog doordrongen van vuil zeepwater. De enige manier om dat eruit te halen leek op een reanimatie.
Ik keerde hem om, om ook op zijn rug de laatste restjes sop eruit te spoelen en het tafereel deed haast tragisch aan. Ik tilde hem op en slap lag hij in mijn handen, doorgebogen onder het gewicht dat al dat water met zich mee brengt, en ik wil hem niet zijn nek omdraaien om het water eruit te wringen. Dat kan mijn hart niet aan. Ik ben blij dat mijn zoon voor dit gedeelte van de show al in dromenland ligt.
Het konijn ligt nu bij te komen en gelukkig zijn zijn kraaloogjes altijd open. Dan ziet het er morgen niet zo luguber uit wanneer mijn dochter hem vindt. Dan is hij weer droog en fris, met een heldere vacht en een dito blik. Ik zie nu al de verbaasde blik in haar ogen. De blik die haar gedachte verraadt. “Had ik hem hier achtergelaten? In de badkamer? Echt waar?”
En daarna de blik van opluchting die verraadt dat ze blij is dat hij weer terug is, waar hij dan ook achter was gebleven. Niets maakt meer uit behalve dat hij er weer is!
[spotifyplaybutton play=”https://open.spotify.com/track/4UDmDIqJIbrW0hMBQMFOsM?si=pjoswx6sRju_T1pMod1vPA”/]
