Foutje, bedankt!

Het lag als mikado op de grond. Bezaaid over de hele keukenvloer. Stokje over stokje. Zodra je er een voet op waagde klonk het als krakend ijs. De stokjes braken onder het gewicht. Voorzichtig ontweek ik de plaats van mijn zelf toegebrachte onheil. 

Het is jammer dat ik het spelelement niet meteen zag maar dat gaf mijn foutje wel meer authenticiteit. 

Het was het resultaat van een ongeoefende souschef die voor het eerst pasta gaat koken in een pastapan. Je weet wel, zo’n hoge pan waar de slierten gedroogde spaghetti rechtop kunnen staan en waar een zeef in zit om de gekookte slierten mee uit het kokende water te redden. Zo’n zeef met gaatjes om het water uit weg te laten lopen. Gaatjes groot genoeg om gedroogde pasta doorheen te laten glijden. Voortaan weet ik, eerst de zeef erin en dan pas de pasta. Of je moet van mikado houden! Dan doe je dus eerst de pasta in de zeef en kijkt hoe de stokjes in willekeurige volgorde op de grond vallen. 

Ik ben niet goed in foutjes maken, maar ik heb het inmiddels wel geleerd. Maar mijn zoon staat nog letterlijk en figuurlijk in de kinderschoenen hiermee. Het is dat het mijn foutje was en hij er dan wel om kan lachen, anders was hij boos weggelopen. 

Het scheelde ook dat hij die dag de chef was en ik de souschef. Hij had het gerecht gekozen, de boodschappen gedaan en de groenten geschild. Hij durfde alleen de warme bewerking niet aan en vertrouwde dat mij toe. 

“Geeft niet, ruimen we straks wel op. We hebben nog een pak”, riep ik toch enigszins geïrriteerd en harder dan de bedoeling was. 

Ik zette me eroverheen want ik weet dat mijn kleine foutje alleen maar escaleert als ik er bij stil blijf staan. Dan kookt de saus aan, verbrand de vis en kookt het water over. Dan wordt één foutje een catastrofe. 

Ik ben helemaal niet goed in koken, maar gelukkig goed genoeg om er wat lekkers van te maken. Omdat ik me over mijn foutjes heen zet. En het volgende foutje was alweer in de maak. Geheel volgens recept voegde ik de saus toe aan de vis. Different foods should not touch each other on the plate! Ik hoorde het kleine ventje van tv schreeuwen met het stoom uit zijn oren. En ik zag mijn kleine ventje beteuterd kijken. Onder dit foutje kwam ik niet zo makkelijk uit. 

Hij weigerde te eten. Boos en verdrietig zat hij aan tafel. Toen hij enigszins gekalmeerd was, bespraken we ons kookavontuur. 

Het waren maar twee foutjes. De ene is opgelost, al lag de ravage nog wel op de vloer. De andere bleek een grotere hindernis maar niet onoverkoombaar. De vis werd uit de saus gehengeld en wat betreft de groente neem ik nu maar het verlies op me. 

Vanavond gaan we weer koken. Het gerecht is al uitgezocht en het boodschappenlijstje is al gemaakt. Mijn man zit met angst in zijn hart op zijn werk in afwachting van vanavond. 

“Als hij het maar wel opeet!”, zei hij vanochtend toen ik aankondigde weer te gaan koken met onze zoon. 

Als hij het maar opeet, als hij het maar opeet? Wat zeg jij nou? Een woede neemt beslag van mij om dit ene zinnetje. Dit kan er bij mij niet in. Zit ik hier mijn stinkende best te doen om onze oudste telg wat beter om te leren gaan met foutjes, beweert de grote directeur even met het grootste gemak dat het dan wel perfect moet, zo’n tweede keer want anders…….

En dan ben ik hier de hoogbegaafde ouder! Zo’n hoogbegaafde met faalangst, want dat moeten ze allemaal hebben omdat ze ook perfectionistisch zijn, toch?

“Waar is nu het gedachtegoed van een foutje maken mag, moet zelfs, om te leren? Kon jij na één keer wel perfect koken? Maak jij nooit een foutje? Gaat er bij jou nooit wat mis? Is alles wat jij voor de eerste keer kookt altijd lekker? Lust jij alles?” Ik ging tekeer als een oude dief, zoals mijn moeder het zou omschrijven. Maar de strekking ws wel duidelijk. Wij gaan vanmiddag lekker koken en als het fout gaat, proberen we het nog een keer! Net zolang tot het goed gaat. Net zolang tot hij lacht om zijn gevallen spaghettistokjes en denkt: we kunnen er nu wel mikado mee spelen!

[spotifyplaybutton play=”https://open.spotify.com/track/6vHaiVaKE594zRDZMondMT?si=h93EJs2GR1CnsELve2UJuA”/]